گر بود عمر به میخانه رسم بار دگر

یار اگر رفت و حق صحبت دیرین نشناخت     حاش لله که روم من زپی یار دگر

گر مساعد شودم دایره ی چرخ کبود           هم به دست آورمش باز به پرگار دگر

هر دم از درد بنالم که فلک هر ساعت         کندم قصد دل ریش به آزار دگر

باز گویم نه درین واقعه حافظ تنهاست          غرقه گشتند درین بادیه بسیار دگر

nik...